Pozostałości nazewnictwa Wołoskiego

Wołoch, w Czechach i Słowacji Vlach, Valach, Valas, a na Węgrzech Olach albo Volach, w literaturze niemieckiej Walk – dawni mieszkańcy dzisiejszej Rumunii. Ślady osadnictwa wołoskiego odnajdujemy w wielu nazwach miejscowości, nazewnictwie topograficznym, słowniku pasterskim oraz nazwiskach będących do dziś w  powszechnym użyciu na terenach będących ongiś miejscami penetracji wołoskiej. Nazewnictwo korzeniami sięga do języka rumuńskiego, albańskiego, słowackiego i węgierskiego.

Kiczora, Kiczera, Kiczorka – to nazwa pochodzenia albańskiego od słowa „chicer” – zbocze górskie w kształcie dachu.

Kocierz – wywodzi się od wołosko-rumuńskiego słowa „hotar” – granica dwu posiadłości, znak graniczny (pochodnymi są nazwy: Kotar, Kotarz, Kotarnica, Kocoń i Kaczyna).

Magura lub Magurka- w języku słowackim oznaczają kopiec lub kopulastą górę.

Menczoł, Minczoł, Munczolik – pochodzenia wołoskiego, synonim Kiczory, Kiczery oznaczające większą zalesioną kopulastą górę.

Praszywka w masywie Wielkiej Raczy jest nazwą pochodzenia wołoskiego od „praszit” – orać, zaorać.

Prasitura – zaorane pole,

Szyndzielnia – od „szindrila” – gont,

Gajdy – dudy (od tureckiego słowa o tym samym znaczeniu),

Gieleta – duże drewniane naczynie do dojenia owiec (od dacko – rumuńskiego „galeata”),

Zbójnik – poch. rumuńskie,

Koliba – szałas pasterski (od dacko – rumuńskiego „coliba”),

Młaka – bagno ( od dacko – rumuńskiego),

Pozostały również nazwiska pochodzenia wołoskiego jak: Włoch, Wołoch, Walaszek, Gielata, Bryja, Roman, Wajdzik.

Źródło: Woźniak H. : „Żywiecczyzna: popularny zarys dziejów”. Żywiec;  2011 r.